کاشت لنز

کاشت لنز (IOL) در واقع قرار‌دادن یک لنز در داخل چشم به‌جای قراردادن آن بر روی سطح چشم (لنز تماسی) است. عمل لنز داخل چشمی می‌تواند طیف وسیع‌تری از مشکلات بینایی را نسبت به سایر جراحی‌های بهبود بینایی اصلاح کند. از لنزهای دائمی می‌توان برای اصلاح نزدیک‌بینی، دوربینی، آستیگماتیسم و پیرچشمی استفاده کرد. با این حال، معمولا از کاشت لنز بیشتر برای درمان آب مروارید استفاده می‌شود.
اندازه لنز دائمی تقریبا یک‌سوم یک سکه است و از نظر ظاهری در مرکز شبیه یک دایره‌ است و در دو طرف خود دارای بازوهایی به نام هپتیک است که آن را در جای خود نگه می‌دارد.

انواع لنز داخلی چشم برای اصلاح ضعف شدید چشم

• لنز دائمی مونوفوکال(تک کانونی)
• لنز چند کانونی
• لنز دائمی سازگار(انطباق پذیر)
• لنز توریک (Toric)
• ایمپلنت فاکیک (Phakic)

موارد استفاده از کاشت لنز

روش‌های کاشت لنز به‌طورکلی برای افرادی که دارای عیوب چشمی خارج از محدوده‌ی قابل‌اصلاح با روش‌های عمل لیزری هستند در دسترس است، یعنی افرادی که:

• سطوح متوسط تا زیاد آستیگماتیسم (بین ۰.۵ و ۶.۰ دیوپتر)
• دوربینی شدید یا خفیف (۵.۰+ تا ۰.۱۰+ دیوپتر)
• نزدیک بینی شدید یا خفیف (۳- تا ۲۰- دیوپتر)
• آب مروارید
  یعنی افرادی که دارای درجه بالایی از نزدیک بینی، دوربینی یا دیگر عیوب انکساری چشم هستند و نمی‌توانند از لیزیک و سایر روش‌های عمل لیزری چشم استفاده کنند، می‌توانند از کاشت لنز بهره‌ ببرند.